Hoe gebruikten Vikingen zonnewijzers?
Deel
Een opmerkelijke ontdekking op Groenland, een mysterieuze Vikingzonnewijzer, kan een cruciaal hulpmiddel zijn geweest voor oude Noorse zeelieden, waarmee ze de Atlantische Oceaan konden oversteken langs consistente noord-zuidbreedtegraden, zo blijkt uit recent onderzoek.
De studie, gepubliceerd op 9 april in het tijdschrift Handelingen van de Royal Society A: Wiskundige en natuurkundige wetenschappenwerpt nieuw licht op de maritieme expertise van deze legendarische Noorse zeevaarders, wat suggereert dat hun navigatievaardigheden veel geavanceerder waren dan eerder werd gedacht.
"Noormannen worden al lang erkend als uitzonderlijke zeelieden. Deze studie onthult dat ze waarschijnlijk veel geavanceerdere hulpmiddelen gebruikten dan we hadden gedacht," legt Balázs Bernáth uit, een onderzoeker van de Eötvös-universiteit in Hongarije en medeauteur van de studie.
Zonnewijzers in het dagelijkse leven van de Vikingen
Terwijl de Vikingen worden geprezen om hun zeevarende vaardigheden, maar zonnewijzers hadden ook praktische toepassingen op het land, als hulpmiddelen om tijd bij te houden voor dagelijkse activiteiten. Archeologische vondsten suggereren dat Vikingen kleine, draagbare zonnewijzers gebruikten om taken te plannen, met name in agrarische gemeenschappen waar timing essentieel was voor het planten, oogsten en andere seizoensgebonden taken.
Deze zonnewijzers waren eenvoudig maar effectief, vaak ontworpen als houten of metalen platen met markeringen die overeenkwamen met specifieke uren. Door de gnomon van de zonnewijzer, een kleine, rechtopstaande staaf, uit te lijnen met de schaduw van de zon, konden ze de tijd van de dag schatten. Zulke instrumenten onderstreepten de vindingrijkheid van de Vikingen en hun diepe begrip van de bewegingen van de zon, zelfs op de verre noordelijke breedtegraden met langdurig daglicht in de zomer en lange nachten in de winter.
Raadselachtige Viking navigatietool
De vraag hoe Vikingen op behendige wijze over uitgestrekte en onvoorspelbare zeeën navigeerden, intrigeert historici al lang en inspireerde talloze verhalen. Deskundigen geloven dat de Vikingen geavanceerde zonnekompassen gebruikten om het ware noorden te bepalen, in combinatie met een "magisch" kristal - waarschijnlijk een zonnesteen - om hun koers te bepalen, zelfs onder bewolkte luchten. Recente wetenschappelijke ontdekkingen hebben overtuigend bewijs geleverd voor het bestaan van deze legendarische Viking-zonnestenen.
In 1948 werd een opmerkelijk houten artefact ontdekt onder de ruïnes van een benedictijner klooster nabij een fjord in Uunartoq, Groenland. Deze regio was in de 10e eeuw een knooppunt voor Noorse boeren. Het artefact, dat op ingewikkelde wijze in een halfronde vorm was vervaardigd, had een centraal gat en een zigzagpatroon dat nauwkeurig langs de buitenrand was geëtst. Er waren extra lijnen gegraveerd op het binnenoppervlak van de plaat, wat wees op de mogelijke rol als een verfijnd navigatie-instrument.
Zou het een Viking-zonnekompas kunnen zijn of gewoon een huishoudelijke versiering?
Terwijl sommige sceptici het afdeden als niets meer dan een decoratief huishoudelijk artikel, geloofden veel onderzoekers dat dit intrigerende artefact eigenlijk een zeldzaam Viking-zonkompas was. Eerdere studies lieten onderzoekers een soortgelijk vervaardigd kompas testen op replica's van Vikingschepen om de navigatiemogelijkheden ervan te evalueren.
De navigatielijnen van het kompas bleken echter onvolledig, wat de nauwkeurigheid bij het bepalen van het ware noorden belemmerde. Het zat er ongeveer één graad naast, een ogenschijnlijk kleine fout die dagenlang verkeerd zeilen tot gevolg zou kunnen hebben."Zulke onnauwkeurigheden hadden grote gevolgen kunnen hebben", merkte Amit Lerner op, een expert op het gebied van oceaanoptica van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem, die niet aan het onderzoek deelnamen.
Oude zeelieden en de geheimen van de Vikingnavigatie
Een recent onderzoek heeft de nieuwsgierigheid gewekt of het Vikingkompas een geavanceerder hoofddoel had: het bepalen van de breedtegraad of de noord-zuidpositie op aarde.
"Vikingen beoefenden breedtegraadzeilen, wat inhoudt dat ze over open wateren langs een specifieke breedtegraad navigeerden. Ze reisden bijvoorbeeld routinematig meer dan 1.600 mijl (2.500 kilometer) langs de 61e breedtegraad, van Noorwegen naar Groenland en terug. Om dit te bereiken, is een zeer nauwkeurig kompas of constante breedtegraadcontroles nodig," legde Bernáth uit.
De kleine schepen van de Vikingen zouden echter gemakkelijk van hun koers zijn geraakt door wind en zeestromingen, waardoor frequente breedtegraadmetingen nodig waren om hun pad te behouden. In tegenstelling tot Arabische zeelieden, die voor navigatie op sterren vertrouwden, opereerden de Vikingen in de buurt van de PoolcirkelIn de zomermaanden is de zon zelfs 's nachts zichtbaar, wat onderzoekers tot de theorie heeft geleid dat de Vikingen afhankelijk waren van zonnenavigatie in plaats van signalen van sterren.
De onderzoekers stelden voor dat op het middaguur, wanneer de zon op zijn hoogtepunt is, de kompas wijzerplaat een schaduw zou werpen tussen twee specifieke lijnen op het instrument. Door de lengte van deze schaduw te meten tegen schaallijnen op de wijzerplaat, konden de Vikingen hun breedtegraad bepalen.
Ondanks de overtuigende berekeningen en theorieën blijft het testen van deze hypothese onmogelijk, aldus Lerner, die de bevindingen deelde met Levende wetenschap.
Conclusie
De ontdekking van Vikingzonnewijzers en hun mogelijke gebruik bij navigatie werpt licht op de vindingrijkheid van deze legendarische Noorse zeevaarders. Van het bijhouden van dagelijkse taken op het land tot het begeleiden van schepen over uitgestrekte en onvoorspelbare zeeën, de zonnewijzers benadrukken het geavanceerde begrip van de Vikingen van de natuurlijke wereld. Hun afhankelijkheid van hulpmiddelen zoals zonnekompassen en mogelijk zonnestenen benadrukt een beheersing van zonnenavigatie die ongeëvenaard was voor hun tijd. Hoewel sommige aspecten van hun technieken speculatief blijven, wijst het bewijs op een niveau van maritieme expertise dat veel verder gaat dan wat eerder werd gedacht. Deze mix van wetenschap, innovatie en aanpassingsvermogen zorgde ervoor dat de Vikingen succes hadden in hun verkenningstochten, en liet een blijvende erfenis van innovatie achter.
Naarmate het onderzoek meer over deze onderwerpen aan het licht brengt, opmerkelijke gereedschappen, biedt het niet alleen inzicht in de navigatie van de Vikingen, maar ook een diepere waardering voor hun vindingrijkheid en vastberadenheid om de uitdagingen van hun omgeving te overwinnen. Deze bevindingen inspireren ontzag voor de vindingrijkheid van de Noren en herinneren ons aan hun diepgaande bijdragen aan vroege verkenning en navigatie.
Veelgestelde vragen
Wat is een Vikingzonnewijzer en hoe werkte deze?
Een Viking-zonnewijzer was een draagbaar apparaat dat werd gebruikt om de tijd bij te houden door de schaduw te observeren die een centrale staaf, bekend als een gnomon, op een gemarkeerd oppervlak wierp. Op het land werd het gebruikt om dagelijkse activiteiten te plannen, terwijl het op zee de Vikingen hielp navigeren door de schaduw uit te lijnen met de positie van de zon.
Gebruikten de Vikingen zonnewijzers voor navigatie?
Ja, zonnewijzers speelden een belangrijke rol in de navigatie van de Vikingen, vooral in combinatie met zonnekompassen en mogelijk zonnestenen. Met deze hulpmiddelen konden ze de breedtegraad bepalen en hun koers langs specifieke routes aanhouden, zelfs onder uitdagende omstandigheden zoals een bewolkte lucht.
Wat is een Viking-zonnesteen en waarom is deze belangrijk?
Er wordt gedacht dat een Viking-zonnesteen een soort kristal is, zoals calciet, dat de positie van de zon kon detecteren, zelfs op bewolkte dagen of tijdens de schemering. Dit hulpmiddel zou, als het samen met een zonnewijzer of zonnekompas werd gebruikt, van onschatbare waarde zijn geweest voor het onderhouden van nauwkeurige navigatie.
Waarom werden de navigatiemiddelen van de Vikingen voor hun tijd als geavanceerd beschouwd?
Vikingnavigatie-instrumenten toonden geavanceerd wetenschappelijk inzicht, zoals het vermogen om breedtegraad en ware noorden te berekenen met behulp van zonnesignalen. Deze kennis stelde hen in staat om met opmerkelijke precisie lange afstanden over de Atlantische Oceaan te zeilen, wat een belangrijke prestatie was in de vroege middeleeuwen.
Waren de zonnewijzers van de Vikingen betrouwbaar voor navigatie?
Hoewel Viking-zonnewijzers innovatief waren, waren ze niet helemaal nauwkeurig. In sommige gevallen konden onnauwkeurigheden in hun ontwerp leiden tot fouten in de navigatie. De Vikingen compenseerden dit echter door regelmatig breedtegraden te meten en zich aan te passen aan de uitdagingen van het milieu, waarmee ze hun expertise in zeevaart lieten zien.